Εικόνα
Συντάκτης: Κλέλια Αρμπηλιά
Άνθρωποι που εμπιστευόμαστε μοιράζονται μαζί μας σκέψεις και λύσεις για το παρόν και το μέλλον. Προσπαθούμε και δίνουμε και εμείς βήμα σε φωνές και ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε για νέα που μπορεί να χάνονται ανάμεσα στις μάσκες και τα αντισηπτικά, βγαίνοντας για λίγο από την αναγκαστική ιδρυματοποιημένη καθημερινότητα.
Σίσσυ Γκουρνέλου
media coordinator της Action Aid Hellas
"Αν μπορούσαμε να κάνουμε μια ευχή να βγει αληθινή αυτές τις μέρες, φαντάζομαι θα ήταν αυτή η πανδημία να μην είχε υπάρξει ποτέ. Ή εφόσον υπήρξε, να είναι όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη και να τελειώσει σύντομα. Βρισκόμενοι πια στην τρίτη εβδομάδα του εγκλεισμού, η ευχή έχει μετατραπεί στο να ήταν για όλους δυνατό αυτό το «μένουμε σπίτι» που παίζει παντού. Ή το «πλένουμε τα χέρια μας συχνά» ή το «αποφεύγουμε τον συνωστισμό». Στην ActionAid από τη δράση μας τόσο στην Ελλάδα, όσο και σε άλλες χώρες του κόσμου, γνωρίζουμε ότι για εκατομμύρια ανθρώπους όλες οι παραπάνω οδηγίες είναι εντελώς ανεφάρμοστες. Δεν μπορείς να μείνεις σπίτι σου όταν δεν έχεις ένα. Ούτε μπορείς να πλένεις τα χέρια σου συχνά, όταν η κοντινότερη πηγή με τρεχούμενο νερό είναι πέντε χιλιόμετρα μακριά. Δεν μπορείς να αποφεύγεις τον συνωστισμό, όταν στο ίδιο δωμάτιο με εσένα μένουν άλλα 15 άτομα, ούτε να προστατέψεις τον εαυτό σου με γάντια και μάσκες όταν βρίσκεσαι ήδη χρόνια αποκλεισμένος από τον υπόλοιπο κόσμο.
Δυστυχώς και στην περίπτωση του Covid-19 αποδεικνύεται ξανά ότι σε περιόδους κρίσης, οι πιο φτωχοί και οι πιο ευάλωτοι είναι εκείνοι που υποφέρουν περισσότερο. Οι γυναίκες και τα κορίτσια για ακόμα μια φορά έχουν αρνητική πρωτιά. Γιατί σαφώς σε όλα τα παραπάνω έρχεται να προστεθεί και ότι δεν μπορείς να μείνεις σπίτι σου όταν η βία εκεί είναι καθημερινό φαινόμενο. Έχοντας όλους αυτούς στο μυαλό μας και δουλεύοντας χρόνια στην πρώτη γραμμή μαζί τους για την υποστήριξη των δικαιωμάτων τους, στην ActionAid επαναπροσδιορίζουμε τη δράση της οργάνωσης στις τοπικές κοινότητες, για να μπορούμε να καλύψουμε τις νέες ανάγκες που φέρνει η νέα πραγματικότητα.
Για να ξαναγυρίσω στην αρχή των όσων έγραφα, η ευχή μας πια είναι, με το πέρας αυτής της πανδημίας να έχουμε καταφέρει να μείνουμε ενωμένοι και να μην έχουμε σταματήσει λεπτό να δείχνουμε την αλληλεγγύη μας και την υποστήριξή μας. Να μην έχουμε ξεχάσει ότι ακόμα και μέσα από τα σπίτια μας μπορούμε να ακουγόμαστε δυνατά, να υπερασπιζόμαστε και να διεκδικούμε δικαιώματα για όλους. Και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε και όταν με το καλό βγούμε από αυτά."
Mάριος Λώλος
πρώην πρόεδρος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδος
(το παρόν κείμενο αποτελεί απομαγνητοφώνηση της κουβέντας μας, μιας και οι φωτορεπόρτερ μιλάνε συνήθως με εικόνες, όπως μας είπε)
“Και εγώ όπως όλοι βρίσκομαι σε καραντίνα. Βγαίνω για να φωτογραφίσω όπου κρίνω ότι είναι απαραίτητο, όπως για παράδειγμα με το steps. Για να φωτογραφίσω τους αστέγους, οι οποίοι εκτός από έλλειψη φαγητού, αυτή την στιγμή έχουν και έλλειψη νερού, μιας και τους έχουν κόψει την δημόσια παροχή νερού και δεν έχουν πλέον ούτε να πιουν, ούτε να πλυθούν. Θεωρώ ότι τα media το τελευταίο διάστημα έχουν ξεσαλώσει και παίζουν ένα πολύ φαιδρό ρόλο. Είτε πρότινος με το θέμα των προσφύγων είτε τώρα με την καραντίνα. Έντεκα εκατομμύρια ευρώ χαρίστηκαν στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Η εικόνα που βγάζουν τα κανάλια θεωρώ ότι είναι ψευδής: η κυβέρνηση τα κάνει όλα καλά και εμείς με την “ατομική μας ευθύνη” όχι. Προετοιμάζουν με fake news την λογική των πιο σκληρών μέτρων. Αποσιωπούν (πάντα μιλώντας για τα mainstream media με εξαίρεση τις ανεξάρτητες συνήθως διαδικτυακές πηγές). Αποσιωπούν τις ευθύνες της κυβέρνησης για την οργάνωση της υγείας, με την επιβολή πιο σκληρών μέτρων. Αυτά που φωνάζουν οι γιατροί: προσλήψεις, μάσκες, εξοπλισμός, επιτάξεις των ιδιωτικών ΜΕΘ, τα αυτονόητα δηλαδη για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τον αόρατο εχθρό, όπως τον χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός. Είναι αδιανόητο οι ενώσεις του τύπου να μην έχουν κάνει για την διασπορά των fake news, να μην στέλνουν στο πειθαρχικό συγκεκριμένους δημοσιογράφους που τα αναπαράγουν, όχι μόνο τώρα σε σχέση με τον κοροναϊο αλλά και πριν με το ζήτημα του Έβρου και το προσφυγικό. Βρισκόμουν τότε στην Μυτιλήνη και είναι ένα ζήτημα τεράστιο αυτό που αναφέρω. Και ενώ αποσιωπούνται οι ελλείψεις των γιατρών, βγαινει ο κυριούλης να μας ανακοινώσει τους θανάτους, ο αλλος “κυριουλης” τα μέτρα και ο υπουργός υγείας δεν απαντα σε ουσιαστικές ερωτήσεις, όπως με το τι θα γίνει με τα κέντρα υγείας. Όλα αυτά λοιπόν τα παίζουν τα μίντια εξαργυρώνοντας τα 11 εκ ευρώ που τους δόθηκαν για την καμπανια που θα έπρεπε να είναι δωρεάν και την μη καταβολή της δόσης για τις άδειες λειτουργίας το 2020. Η μοναδική λύση σε όλο αυτό είναι τα σωματεία να πάρουν θέση. Είναι δουλειά των ενώσεων να τηρηθεί ο δημοσιογραφικός κώδικας δεοντολογίας, θα πρέπει να βγάζουν ανακοινώσεις για να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι. Αναρωτιέμαι για πόσο καιρό ακόμα εμείς οι φωτορεπορτερ θα σηκώνουμε την τιμή της χαμένης δημοσιογραφίας. Μας λένε: ευτυχώς που ήσασταν στον Έβρο, στη Μυτιλήνη, τώρα για τους άστεγους τώρα, αλλά για πόσο; Όταν την ίδια στιγμή τα δελτία ειδήσεων παράγουν τρόμο. Με αυτόν τον τρόπο προετοιμάζεται η επόμενη μέρα της πολιτικής και εδώ και παγκόσμια. Ποια θα είναι αυτή; Στάχτη; Θα βάλουμε πλάτη για να σώσουμε τον καπιταλισμό δουλεύοντας; Όπως τώρα βάζουν πλάτη οι γιατροί και μετά θα περικόψουν πάλι το σύστημα υγείας;
Μετα θα λογαριαστούμε ακούω. Και τώρα μπορούμε να λογαριαστούμε πιστεύω εγώ. Μπορούμε και τώρα να κάνουμε πράγματα, μπορεί να μη μπορούμε να κάνουμε μαζικές συγκεντρώσεις και να βγούμε στους δρόμους αλλά και τώρα μπορούμε να αντιδράσουμε: Να είμαστε αλληλέγγυοι με τον διπλανό μας, να οργανωθούμε στις γειτονιές, να ενδιαφερθούμε για τους πρόσφυγες. Τώρα πρέπει να μας ενδιαφέρουν τα κρούσματα του ιού στα camps, τώρα πρέπει να γίνει η αποσυμφόρηση τους για την δική μας, αν θέλετε πρωτίστως υγεία αλλα και κατ’επέκταση για τους προσφυγες. Τώρα πρέπει να φωνάξουμε ενάντια στα κλειστά κέντρα- φυλακές. Τώρα πρέπει να λογαριαστούμε. Να φυτέψουμε τον σπόρο και την άποψή μας για το τι θελουμε και πως σκεφτόμαστε την επόμενη ημέρα. Ας αναλάβουμε δράση τώρα."
Χριστίνα Μακρή
Curator στην γκαλερί Phoenix στη Νεάπολη
"Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα ποτέ το 2020 να συζητάμε την πρόοδο των εικαστικών τεχνών θέτοντας ως δεδομένο (σημείο αρχής) μια τρίμηνη καραντίνα. Θεωρητικά, αυτή η μεγάλη αλλαγή συνθήκης χαρακτηρίζεται από την έννοια της απόλυτης ύφεσης. Βλέπω όμως οτι στο κομμάτι των εικαστικών τουλάχιστον, αρκετοί είναι οι οργανισμοί τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό που έχουν καταβάλει σημαντική προσπάθεια για να μην χαθεί αυτή η ζωντάνια, η προσβασιμότητα και η αμεσότητα στις τέχνες. Δημιουργείται λοιπόν ο χώρος για εξέλιξη, δημιουργικότητα και συνεργασία; έννοιες που ειδικά στο πολιτιστικό κομμάτι ίσως να είχαν παραμεληθεί.
Ύστερα από μια εβδομάδα στο σπίτι συνειδητοποίησα ότι αυτό που επείγει στην παρούσα φάση είναι να προσαρμοστούμε και να χρησιμοποιήσουμε όλους τους διαθέσιμους πόρους στοχεύοντας όχι μόνο στην διατήρηση αλλά και στην ανάπτυξη. Σκέφτηκα λοιπόν ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να παρουσιάσω μέσω της Phoenix Athens μια ιδέα που είχα στο μυαλό μου καιρό αλλά θεωρούσα ότι δεν υπήρχε αυτό που λέμε ᾽χώρος᾽. Τις επόμενες εβδομάδες θα ξεκινήσει να τρέχει ένα online πρόγραμμα που θα συμπεριλαμβάνει δουλειές από Έλληνες και ξένους εικαστικούς, επιμελητές και συγγραφείς σε μορφή εργαστηρίων, performances, digital residencies, ποιημάτων και texts. Φυσικά όλα θα παρουσιαστούν διαδικτυακά και δωρεάν.
Βέβαια, το οτι οι πολιτιστικοί χώροι εργάζονται σκληρά, με ακόμη μικρότερο κέρδος από το κανονικό είναι ένα ανησυχητικό γεγονός που σίγουρα χρειάζεται την προσοχή όλων. Ένας από τους πιο άμεσους τρόπους να στηρίξουμε αυτους του χώρους και τους ανθρώπους που παλεύουν για τον πολιτισμό είναι κάνοντας δωρεές μέσα από τις ιστοσελίδες τους (donations page). Εννοείται ότι είναι πολύ σημαντικό να μην χάνουμε τον ενθουσιασμό μας για τους πολιτιστικούς χώρους και να συνεχίζουμε να δείχνουμε το ενδιαφέρον μας με πολύ απλές πράξεις, όπως το να γινόμαστε μέλη (patrons) και να τους παρακολουθούμε σε εβδομαδιαία βάση.
Φυσικά θα ελπίζουμε σε κρατικές επιχορηγήσεις για πολιτιστικούς χώρους που αποσκοπούν αρχικά στην υποστήριξη της λειτουργίας αυτών.
Ελπίζω πως τα παραπάνω θα αποδειχθούν αρκετά έτσι ώστε οι πολιτισμικοί φορείς να συνεχίσουν να συμβάλουν στην υποστήριξη της σύγχρονης τέχνης και των καλλιτεχνών."
Εύη Βρέττα
μέλος των φιλοζωικών ομάδων Οι Αδέσποτες & Αδέσποτα Εξάρχεια
"Πάντα σε περιόδους κρίσεων οι αδύναμοι την πληρώνουν περισσότερο. Στην κορωναϊού εποχή πλήττονται τα ήδη ανυπεράσπιστα αδέσποτα και τα πουλιά που συγκατοικούν μαζί μας. Εξαιτίας της απαγόρευσης της κυκλοφορίας, αλλά και του ότι πολλές ηλικιωμένες και ηλικιωμένοι ήταν οι άνθρωποι που τάιζαν, οπως και εξαιτίας του φαινομένου των κλειστών καταστημάτων, πολλά αδέσποτα λιμοκτονούν. Στο χαρτί κυκλοφορίας δε δόθηκε αρχικά καμία αιτιολογία εξόδου για σίτιση αδέσποτων ζώων: Με πίεση των φιλοζωικών και της Αστικής Πανίδας εκδόθηκαν άδειες για να μπορούμε να ταΐζουμε τα αδέσποτα, όχι ότι δε θα το κάναμε διαφορετικά…
Έτσι με βάση την αλληλεγγύη μαζεύουμε τροφές για εμάς και φίλες/ους μας, ταΐζουμε σε περιοχές άλλων που είναι πιο κοντά σε μας και συνεχίζουμε το πολύ βασικό να στειρώνουμε τα ζώα. Γιατί ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια της δράσης με τα αδέσποτα είναι να βρίσκεις μωρά πεταμένα σε κάδους ή παρατημένα ή ακόμα και με τη μάνα τους στην άκρη του δρόμου η κάτω από αυτοκίνητα. Γιατί οι ανάγκες των αδέσποτων ψυχών δεν καταλαβαίνουν από κοροναϊούς η περιορισμούς.Είναι εκεί έξω και ζητούν τη βοήθεια μας, και εμεις είμαστε εκεί γι’ αυτά. Τα κτηνιατρεία εργάζονται ακόμη με στειρώσεις και επείγοντα περιστατικά. Το να βάλουμε λίγη ξηρά τροφή και λίγο νερό έξω από την πόρτα μας δε θα μας κοστίσει πολλά, το να πετάξουμε τριμμένο ψωμί στο πεζοδρόμιο ή να αγοράσουμε λίγο σιτάρι για τα πουλιά επίσης. Γιατί μην ξεχνάμε ότι το πως φερόμαστε στα ζώα, σε όλα τα ζώα, είναι βαθιά ηθικό και πολιτικό ζήτημα… Δε δείχνει μόνο τον πολιτισμό μας αλλά και τι “είδους είδος” είμαστε! Μπορεί το να σταματήσουμε να τρώμε αυτά τα πανέμορφα πλάσματα να είναι πολύ μακρινό, αλλά το να βοηθήσουμε τα πλάσματα του δρόμου είναι εδώ και τώρα και δίπλα μας!"
Εύα Κολομβού
Booking and management στο An Club & ντράμερ στους Coyotes Arrow
"Δισεκατομμύρια άνθρωποι μπήκαν συγχρόνως και απρόσμενα σε μία άλλη εποχή, όπου κάθε τι δεδομένο έπαψε να ισχύει και στην θέση του κυριάρχησε ένα αδυσώπητο ερωτηματικό, το οποίο έχει μπαστακωθεί για τα καλά στην καθημερινότητα μας. (Θα κολλήσω; Μήπως το έχω και δεν το ξέρω; Είναι αλήθεια; Μας δουλεύουν; Όλα γίνονται για το μικροτσιπ; Θα έχω δουλειά μετά; Θα ζήσω; Πότε θα ξαναδώ τους δικούς μου; Πότε θα τελειώσει;).
Όμως οι νέες συνθήκες, απαιτούν να αναπτύξουμε νέες τεχνικές.
Έτσι η ανασφάλεια αυτή, είναι προτιμότερο να αντικατασταθεί, ως η αφορμή να δούμε τι δεν κάναμε σωστά και πως τώρα είναι η ευκαιρία, να ανακαλύψουμε και να καλυτερέψουμε τον εαυτό μας. Άλλωστε, στις δυσκολίες αποκαλύπτεται η προσωπικότητα, μιας και οι δύσκολες συνθήκες θα μπορούσαν να παρομοιαστούν με έναν προβολέα μου φωτίζει τις ατέλειες της.
Χρειάζεται όμως ένα σημείο αναφοράς για να καταφέρεις να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Χρειάζεται δηλαδή, να βρεθείς με ανθρώπους για να φερθείς με αξίες, να βγεις έξω για να προσφέρεις σε συνανθρώπους και ζώα που έχουν ανάγκη, να πας στην φύση για να σεβαστείς τη φύση, να δουλέψεις για να γίνεις καλύτερος στην δουλειά σου.
Εγκλωβισμένος μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού σου, με τις απαγορεύσεις να δίνουν και να παίρνουν, ‘’ευνουχίζοντας’’ καθημερινά τις σκέψεις και τις δράσεις σου, αλήθεια…, ποιο είναι αυτό το σημείο αναφοράς, που θα ταρακουνήσει την συνείδηση του καθενός μας;
Η δημιουργία!
Κανείς δεν μπορεί να απαγορέψει και να στερήσει την δημιουργία. Όταν πνεύμα, σώμα, σκέψεις, συναισθήματα και όλο σου το είναι, πράττουν με βάση αυτήν, τότε είσαι ήδη καλύτερος.
Δημιούργησε ότι καλύτερο έχεις μέσα σου! Γράψε, παίξε μουσική, ζωγράφισε, πλέξε, μαγείρεψε!
Αγάπα δημιουργικά! Οραματίσου Δημιουργικά! Εξάλλου, ο τρόπος που επιλέγεις να σκέφτεσαι, μπορεί να σε ανυψώσει ή να σε έχει στην μετριότητα."
Δείτε ακόμη
Γιάννης Καστανάρας
στην ιδρυτική ομάδα του ιστορικού φανζίν Merlin’s Music Box
"Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι μια λέξη: αλληλεγγύη. Οπωσδήποτε αυτό δεν αφορά μόνο τους μουσικούς και τους ανθρώπους που ασχολούνται με τη μουσική, αλλά το σύνολο των ανθρώπων που προσπαθούν να αντεπεξέλθουν σε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση. Από την άλλη, η πανδημία ίσως είναι μια ευκαιρία να αφήσουμε κατά μέρος το εγωιστικό κομμάτι του εαυτού μας και να κοιτάξουμε να συνεργαστούμε ουσιαστικά, πέρα από τα «μαγαζάκια» που χτίζονται κατά καιρούς και που το μόνο που κάνουν είναι να οδηγούν στην απομόνωση. Αυτή τη στιγμή είμαστε όλοι όμηροι απέναντι σε κάτι άγνωστο και το μόνο σίγουρο είναι ότι μπορούμε να αντλήσουμε διάφορα διδάγματα, τόσο από την «κλεισούρα» όσο και από την επικοινωνία με ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε κοινά πράγματα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο. Κι όταν ξαναβγούμε στο δρόμο, ας το κάνουμε με αποφασιστικότητα και πυγμή ενάντια σε όσους επιχειρήσουν να μας πισωγυρίσουν στο πρόσφατο παρελθόν της εξαθλίωσης και της ανασφάλειας ή θα θελήσουν να επιβληθούν με την καταστολή, ακολουθώντας απολυταρχικές μεθόδους που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσουν σε αυταρχικά καθεστώτα, φασιστικού τύπου. Επομένως, αλληλεγγύη και επαγρύπνηση…"
Ματίνα Ανδρέου
Φαρμακοποιός - κάτοικος Εξαρχείων
"Σίγουρα η περίοδος που διανύουμε τους τελευταίους μήνες είναι μια περίοδος πρωτόγνωρη για όλους. Μία αόρατη απειλή, ένας εχθρός χωρίς μορφή, σάρκα κι οστά παραμονεύει εκεί έξω. Διασπείρεται άμεσα, γρήγορα και στις περισσότερες περιπτώσεις ανεξέλεγκτα. Δεν κάνει διακρίσεις, δεν αφορά συγκεκριμένους πληθυσμούς, είναι υπεράνω εθνικότητας, κοινωνικού στάτους, φύλου, ηλικίας, πολιτικού προσανατολισμού ή πολιτισμικού επιπέδου. Είναι εκεί και μας επηρεάζει όλους. Άμεσα ή έμμεσα και σε όλα τα επίπεδα. Μοιάζει λίγο με σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά είναι πραγματικότητα. Η ανθρωπότητα για μια ακόμα φορά έρχεται αντιμέτωπη με μια συνθήκη που την ξεπερνά. Καλείται να ανασυγκροτηθεί και να αναμετρηθεί πρωτίστως με τον ίδιο της τον εαυτό και στη συνέχεια με τον παράγοντα που θέτει σε κίνδυνο την ίδια της την ύπαρξη. Μέσα σε όλο αυτό το δυστοπικό τοπίο έρχεται να προστεθεί η καραντίνα. Το άτομο, σαν μονάδα αφενός και σαν κομμάτι ενός ευρύτερου συνόλου αφετέρου, καλείται να αναλάβει ευθύνη. Ατομική και συλλογική. Μέσα σε ένα περιβάλλον που γεννά φόβο, ανασφάλεια και καχυποψία, καλείται να προστατεύσει όχι μόνο τον εαυτό του και τους οικείους του, αλλά τον άγνωστο της απέναντι πολυκατοικίας, το γιατρό του νοσοκομείου της περιοχής, τον υπάλληλο του σούπερ μάρκετ της γειτονιάς ή τον άστεγο στην γωνία του δρόμου. Λόγω επαγγέλματος, ήρθα εξ αρχής σε επαφή με μια μεγάλη γκάμα ανθρώπων και ανθρώπινων συμπεριφορών. Σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης έρχονται στην επιφάνεια ένστικτα και αντιδράσεις που είναι δύσκολο να ελεγχθούν ή να εξηγηθούν. Είναι μάλλον αυτό που αποκαλούμε "ακούσια ενεργοποίηση του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης". Ένός ενστίκτου πρωτόγονου και πρωταρχικού που παρόλα αυτά υπήρξε μεγάλης σημασίας για τη διασφάλιση της εξέλιξης του είδους μας κι όχι μόνο. Και κάπως έτσι λοιπόν, σε τέτοιες περιόδους, έρχεσαι αντιμέτωπος μαζί του. Αντιμέτωπος με το θηρίο, τις ποικίλες εκδηλώσεις και μορφές του. Ακόμα και σε περιπτώσεις που η παιδεία ή η ευφυία του ατόμου που έχεις απέναντί σου θα σε προετοίμαζε για κάτι τελείως διαφορετικό, η στάση που τελικά υιοθετείται σε κάνει να αναρωτιέσαι. Αν και φύση κατανοητική ομολογώ πως αρχικά έχασα το κουράγιο και λίγο έλειψε και το χιουμορ μου. Με το χρόνο όμως, τη συνεχή τριβή με τους πελάτες-ανθρώπους, τις αλλεπάλληλες ατελείωτες συζητήσεις για τα άγχη, την αβεβαιότητα και την αμηχανία τους μπροστά στο ζοφερό παρόν και το απρόβλεπτο μέλλον, μάλλον άλλαξα γνώμη. Η συμπεριφορές που ένας νοήμων νους θεωρεί ενδεχομένως ακραίες, έχουν μια κάποια βάση κι ως ένα βαθμό είναι ανθρώπινες και δικαιολογούνται. Αν το καταλάβεις αυτό τότε ίσως μπορέσεις να τις μετριάσεις, ανακουφίζοντας κι αυτόν που τις έχει αλλά και τους γύρω του. Μπορεί να είμαι υπερβολικά αισιόδοξη, αλλά τελικά ίσως σε τέτοιες εποχές, εκείνο που έχει πραγματικά σημασία είναι η ενότητα κι η αλληλεγγύη. Όχι μόνο προς τον όμοιο αλλά πρωτίστως προς τον διαφορετικό. Άλλωστε τι είναι αυτό που αδιαπραγμάτευτα και με τον πιο φυσικό τρόπο μένει, αν αφαιρέσεις τον θόρυβο της σύγχρονης περίπλοκης ζωής μας, αν όχι ο άλλος."
Συντάκτης: Κλέλια Α.
Ακολουθήστε το inExarchia στο facebook, instagram, twitter, youtube
