Παραδοσιακό φαγητό μέσα σε ψωμί και κουλτούρα που μας ταιριάζει! Στο Street Habit στο Μεταξουργείο βρήκαμε μερακλήδικα σάντουιτς και burgers με υλικά από την ύπαιθρο.

Συντάκτης: Κλέλια Αρμπηλιά / Φωτογραφίες: Georgia Maragopoulou - advart / Eπιμέλεια δημοσίευσης: George Fiorakis 

Είναι κάτι στιγμές που νομίζουμε ότι οι γειτονιές στα αλήθεια οριοθετούνται μονάχα από το όνομά τους. Όσο περπατάμε στο αθηναϊκό κέντρο στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν σύνορα, μόνο ονόματα δρόμων για να μπαίνουν στον χάρτη. Οι άνθρωποι της πόλης με κοινές καταβολές, παρόμοιο σύστημα αξιών, κοινή αισθητική και κουλτούρα είτε βρίσκονται στα Εξάρχεια είτε στα Πετράλωνα, το Γκάζι ή το Μεταξουργείο βρίσκουν τους τρόπους και τα σημεία να φτιάξουν τη δική τους ιστορία μέσα στην ιστορία της πόλης. Έτσι στις βόλτες μας τριγύρω ανακαλύπτουμε και γνωριζόμαστε ξανά και ξανά με την κοινότητα αυτή που μοιράζεται μια ενιαία οπτική στο τι σημαίνει ζω και δημιουργώ στο κέντρο της Αθήνας. Ένα αόρατο νήμα φαίνεται να μας ενώνει και τελικά να συνασπιζόμαστε χαλαρά και οικεία κάτω από μια ομπρέλα που περιλαμβάνει μουσικές, γεύσεις, τέχνες και τρόπο ζωής. Και αν ζούμε σε μια μεγαλούπολη, τα χωριά μας ενώνονται σαν τα χωριά ενός νησιού, ορεινά και θαλάσσια αλλά όλα κομμάτι μίας δικής μας παράδοσης. 

Το Street Habit μαθαίνεται εδώ και καιρό από στόμα σε στόμα. Έτσι άλλωστε δε γίνεται συνήθως όταν σκάει στην Αθήνα κάτι πολύ καλό; Έ, έτσι και εμείς ακούγοντας τις προτροπές των φίλων σπεύσαμε να γνωρίσουμε τον Άλεξ και τον Μάνο που τρέχουν το σχετικά φρέσκο σαντουιτσάδικό-μπερκεράδικο του Μεταξουργείου που έκλεισε μόλις ένα χρόνο ζωής και έχει καταφέρει να κλείσει ανάμεσα στα ψωμάκια του προϊόντα και γεύσεις από την ύπαιθρο σε εκλεκτούς συνδυασμούς με μπολική μαγειρική φαντασία.

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Street Habit - Μπεργκεράδικο / Λεωνίδου 41, Μεταξουργείο 
Facebook - Instagram - Efood

“Είμαστε η γενιά του 90, η γενιά των καταλήψεων και της αυτοοργάνωσης” μας λένε, ενώ μας συστήνονται και μιλάμε για τα νεανικά τους χρόνια στην Αθήνα, για τις πανκ και χιπ χοπ μπάντες που έπαιζαν και τα πρώτα χρόνια που έβγαιναν στην τωρινή τους γειτονιά και το Μεταξουργείο, όταν υπήρχε μόνο το Αστάρι, ο Αιγύπτιος και κάτι λίγα ακόμα καφενεία. Οι δύο φίλοι γνωρίζονται σχεδόν ολόκληρη τη ζωή τους, κολλητοί, πρώην συγκάτοικοι, κοντοχωριανοί Ηπειρώτες, παρέα σε αλητείες, παρέες και δουλειά. Πριν λίγα χρόνια, μας αφηγούνται, το πως ανέβηκαν δώδεκα χιλιόμετρα πάνω από την πόλη του νησιού της Κω, εκεί που ο Άλεξ έστησε “από το πουθενά και στο πουθενά” ένα παραδοσιακό καφενείο μέσα στη φύση. Το καφενείο δεν είχε ρεύμα, σέρβιρε στην αρχή μόνο κεφτεδάκια αλλά τελικά έγινε το πεδίο που οι δύο φίλοι ακόνισαν για τα καλά τις γνώσεις τους και αφιερώθηκαν στη τέχνη της μαγειρικής. Ο 'Αλεξ πριν τον κερδίσει η εστίαση ασχολούταν με την ένδυση και ο Μάνος είναι ξυλουργός. “Τα καλοκαίρια ερχόταν ο Μάνος στην Κω και δούλευε στο καφενείο, τους χειμώνες δούλευα εγώ στα ξυλουργικά, έτσι όταν αφήσαμε πια πίσω μας το νησί (το καφενείο το συνεχίζουν φίλοι τους), το να κάνουμε κάτι μαζί ήταν μονόδρομος”, μας λένε. Το παλιό ψιλικατζίδικο της οδό Λεωνίδου άνηκε σ’ ένα φίλο τους, ο οποίος στηρίζει και αυτός την κουζίνα του Street Ηabit. Όπως και τα φαγώσιμα, τo μαγαζί είναι όλο φτιαγμένο στο χέρι με το ξύλο, φυσικά, λόγω ιδιότητας, να επικρατεί. Στον μεγάλο μαυροπίνακα το σταθερό μενού μας δημιουργεί γουργουρητά στο στομάχι και στον μικρό ανακαλύπτουμε τα ημερήσια χωριατοκαλούδια των παιδιών. Κάτι όμως μας είναι τρομερά οικείο, η οπτική ταυτότητα ανακαλύπτουμε ότι ανήκει στο μυαλό και το χέρι του Πέτρου Βούλγαρη, της Άνω Συριανής Rosa Negra, των εξαιρετικών συναυλιακών πόστερ και illustration αλλά και της οπτικής ταυτότητας του inExarchiagr. Λογότυπα και ιστορίες, ξέρετε! Τι ωραία και αβίαστα ενώνονται οι άνθρωποι. Άνθρωποι και φίλοι που εκτιμούμε.

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Φόκους όμως και πάλι στο φαγητό που, ενώ είναι στριτ και τρώγεται στο χέρι, δεν έχει τίποτα να χάσει μπροστά σε ένα κατάλογο ενός εστιατορίου. Όλες οι πρώτες ύλες είναι τοπικά προϊόντα και από μικρούς παραγωγούς αλλά και δικές τους παρασκευές. Εδώ λοιπόν τα σάντουιτς έχουν ψωμάκια που ζυμώνονται και φουρνίζονται ειδικά για το Street Habit, με δικές τους συνταγές στις ζύμες (έχει και καπνιστό ψωμάκι) σε συνεργαζόμενο φούρνο, γεμίζονται με κρέατα που έρχονται από φάρμες και μικρούς παραγωγούς της Πίνδου, μιας και τα παιδιά κατάγονται από Γιάννενα και Άρτα αντίστοιχα, και φέρνουν τα ωραία από χωριά τους στην πόλη. Τα τυριά (κολασμένη γραβιέρα, να το πούμε αυτό) είναι από το τυροκομείο του ‘Κωστάκη” στα Χανιά της Κρήτης, οι πέστροφες (ναι ναι, οι πέστροφες, δεν έχουμε πάει ακόμα στο μενού) από τον Λούρο ποταμό στην Πρέβεζα. Και το καλύτερο; Το μπέικον, ο καβουρμάς, οι πίκλες και οι μαγιονέζες, όλα μα όλα, παρασκευάζονται μέχρι τελικού αποτελέσματος από τους ιδίους. Το χοιρινό μαρινάρεται και καπνίζεται μέχρι να γίνει μπέικον ενώ για παράδειγμα ο καβουρμάς αποτελείται από διαφορετικά κρέατα τα οποία βράζουν με λίπος και καρυκεύματα. Μερακλήδες όπως είναι λοιπόν, φτιάξανε ένα κατάλογο ζωντανή καταγραφή της ντόπιας παραγωγής. Το ομώνυμο σάντουιτς “Street habit” περιέχει γουρουνόπουλα ψητή, πίκλα δική τους, φρέσκα λαχανικά και δική τους τσιμιτσούρι σως (μοιάζει με πέστο μαϊντανού) δική τους και αυτή. Στην ίδια λογική το “Μανιάτικο” έχει σύγκλινο, καγιανά, φέτα Κρήτης, ρόκα και ελαιόλαδο με πορτοκάλι, το “Κρητικό” απάκι και μαγιονέζα από λιαστή ντομάτα, το “Ποταμίσιο” την πέστροφα από το Λούρο καπνιστή, πίκλες, μουστάρδα με μέλι και εστραγκόν. Όλες οι διατροφικές συνήθειες, εννοείται, καλύπτονται και αν δεν είσαι του κρέατος σου εγγυόμαστε ότι το μανιταρένιο σάντουιτς με λιαστή ντομάτα και τρούφα θα σε τρελάνει ή μπορείς να ευχαριστηθείς ένα beyond meat burger.  Στα μπέργκερ, για να πάμε και στο ζουμί, το Ηπειρώτικο κλέβει την παράσταση με πρόβατο μαγειρεμένο σε μπύρα και το Χουνκιάρ εμπνέεται από την ανατολίτικη πλευρά της μεσογειακής κουζίνας. Δεν αποκαλύπτουμε τα πάντα γιατί κάθε επίσκεψη στο Street habit, κατά την άποψή μας, πρέπει να είναι και μια νέα δοκιμή. Για παράδειγμα την επομένη της συνάντησής μας μάθαμε ότι τα παιδιά θα έφτιαχναν αγριογούρουνο με σάλτσα από φρούτα του δάσους, και ναι θα το βάζανε σε μπέργκερ! “Οι ουρανίσκοι μας πια έχουν εκπαιδευτεί”, μας λένε, οι εποχές αλλάξανε πολύ από τότε που το φαγητό του δρόμου ήταν μόνο το σουβλάκι και η πίτσα, και νιώθουμε τυχεροί που η γενιά μας επανεκτίμησε την παραγωγή και τις πρώτες ύλες του τόπου μας και πλέον μπορούμε να τρώμε σωστά και υψηλής ποιότητας εδέσματα ακόμα και στην πιο στριτ εκδοχή τους. Στην ίδια λόγικη πάντα, με την με έμφαση στις μικρές παραγωγές, συνοδεύουμε το φαγητό μας με μπύρες από μικρές ζυθοποίιες, σταθερά Noctua, Belka, Voreia και πολλές guest ετικέτες αλλά και δροσιζόμαστε με τις εξαιρετικές λεμονάδες Ούρσουλα. Επίσης, αν είμαστε πολυάσχολοι και δεν μπορούμε να περάσουμε από εδώ υπάρχει ντελιβέρι στα Εξάρχεια και τα πέριξ.

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Εικόνα

Μια βόλτα στο διπλανό χωριό του Μεταξουργείου μπορεί να περιλαμβάνει μια έντονη εμπειρία αρχιτεκτονικής ποικιλίας από χαμηλά σπιτάκια με αυλές και καφενεία έως σύγχρονα αρχιτεκτονήματα, την αθηναϊκή China town, λιάσιμο στην Αυδή, την πινακοθήκη και τις ανεξάρτητες αίθουσες τέχνης του. Συγχρόνως, μαζί με τα Εξάρχεια, θα ήταν άδικο να μην αναφέρουμε πως αποτελεί ένα από τα πιο πλούσια κομμάτια της πόλης σε ό,τι αφορά τη street art. Από τον Wild Drawing έως τον Ino και τη “μυστική” υπογραφή του Taki183 στη Μυκάλης, όπου και να επιλέξεις να πάρεις το sandwich ή το burger στο χέρι από το Street Habit και να βολτάρεις θα μυηθείς σε μια γειτονιά που κρατά με κόντρα και επιμονή την ταυτότητά της και παραμένει αυθεντικά Αθηναία. ‘Οπως και οι άνθρωποι της που αξίζει να γνωρίσεις, όπως ο Άλεξ και ο Μάνος.
 

Συντάκτης: Κλέλια Αρμπηλιά / Φωτογραφίες: Georgia Maragopoulou - advart / Eπιμέλεια δημοσίευσης: George Fiorakis