Εικόνα
Το Κιβώτιο, έργο του Άρη Αλεξάνδρου (1974), που έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της Νεοελληνικής λογοτεχνίας, παρουσιάζεται ξανά σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή και Κλεοπάτρας Τολόγκου, σε μορφή θεατρικού μονολόγου με τον Φώτη Μακρή στον ρόλο του αφηγητή.
Ο Φώτης Μακρής στη σκηνή του Studio Μαυρομιχάλη, ερμηνεύει, σε έναν συγκλονιστικό μονόλογο, τον ταραγμένο αυτόν ήρωα που σταδιακά αμφισβητεί κάθε είδους πεποίθηση. Το έργο ερμηνεύθηκε από αλληγορία για τον εμφύλιο ως καταγγελία ενάντια σε κάθε είδους εξουσία, αλλά και ως ένα σχόλιο στον δυτικό πολιτισμό.
Πλοκή
Στα τέλη του Ελληνικού εμφυλίου πολέμου, μια ομάδα ανταρτών αναλαμβάνει μετά από σχετική εντολή του Γενικού Αρχηγείου να μεταφέρει, περνώντας μέσα από εχθρικό έδαφος, ένα κιβώτιο αγνώστου περιεχομένου, με παραλήπτες τη διοίκηση μιας ανταρτοκρατούμενης πόλης. Στη διάρκεια της αποστολής η ομάδα αρχίζει να χάνει τα μέλη της σταδιακά μέχρι που τελικά σώζεται ένας μόνο αντάρτης, ο οποίος τελικά κατορθώνει να παραδώσει το κιβώτιο. Όταν όμως φτάνει στον προορισμό του, διαπιστώνεται πως είναι άδειο και ο αντάρτης φυλακίζεται από τους άλλους συντρόφους του ως δολιοφθορέας.
Σε μια συγκλονιστική προσπάθεια να αποδείξει την αθωότητά του, αρχίζει να συντάσσει αναφορές στον ανακριτή, όπου δεν διστάζει να εξηγεί και να ερμηνεύει, το νόημα της παράδοξης αποστολής τους. Αυτές οι αναφορές, αποτελούν το μυθιστόρημα του Αλεξάνδρου. Ο συντάκτης των αναφορών δεν γνωρίζει τίποτα για την ταυτότητα του ανακριτή ούτε για τους δεσμώτες του, ούτε αν ο ανακριτής διαβάζει τα όσα του γράφει.
Συντελεστές
Δραματουργική επεξεργασία - Σκηνοθεσία: Φώτης Μακρής, Κλεοπάτρα Τολόγκου
Ομάδα θεατρολόγων: Μελίνα Πλαστή, Εύη Κουκοράβα, Μάρθα Κοσκινά
Σκηνογραφία: Διονύσης Μανουσάκης
Μουσική: Γιώργος Νινιός
Παίζει ο Φώτης Μακρής
Εικόνα
Ο Άρης Αλεξάνδρου (ψευδώνυμο του Αριστοτέλη Βασιλειάδη) γεννήθηκε στην Πετρούπολη της Ρωσίας, το 1922 από Έλληνα πατέρα και Ρωσίδα μητέρα. Λίγα χρόνια μετά τη γέννηση του (το 1928), η οικογένεια μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη και μετά στην Αθήνα. Άρχισε να μεταφράζει και να γράφει σε νεαρή ηλικία. Οι πολιτικές του περιπέτειες (εξορίστηκε στην Ελ Ντάμπα της Λιβύης, στον Μούδρο της Λήμνου, στη Μακρόνησο και φυλακίστηκε για τα αριστερά πολιτικά του φρονήματα), που συνοδεύονταν από αντίστοιχες ιδεολογικές, καθώς διαφωνούσε με τους συντρόφους του, δεν έκαμψαν τη μεταφραστική του παραγωγή, ούτε και την ποιητική του δημιουργικότητα.
Από το 1967 έζησε αυτοεξόριστος, μαζί με τη σύζυγό του Καίτη Δρόσου, στο Παρίσι, όπου και τελείωσε τη συγγραφή του μυθιστορήματος “Το Κιβώτιο”. Πέθανε στο Παρίσι, το 1978. Τα ποιητικά έργα του είναι: Ακόμα τούτη η άνοιξη (1946), Άγονος Γραμμή (1952), Ευθύτης Οδών (1959), Ποιήματα (1941-1971) (1972). Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση από τα αγγλικά, τα ρωσικά, τα γαλλικά, τα ιταλικά και τα γερμανικά.
Το μοναδικό του μυθιστόρημα, "Το Κιβώτιο", μεταφράστηκε στα γαλλικά και στα αγγλικά και αποτέλεσε θέμα πολλών πανεπιστημιακών εργασιών.
Εικόνα
